วันที่ 29 มีนาคม 2568 – จากเหตุการณ์แผ่นดินไหวขนาด 8.2 ริกเตอร์ ที่เกิดขึ้นในประเทศเมียนมา เมื่อวันที่ 28 มีนาคม 2568 ซึ่งส่งผลให้เกิดแรงสั่นสะเทือนมาถึงกรุงเทพมหานครและพื้นที่อื่นๆ ในประเทศไทย โดยเฉพาะการเกิดเหตุการณ์ ตึก 30 ชั้นถล่ม ในเขตจตุจักร ที่มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก โดยส่วนใหญ่เป็นคนงานที่กำลังก่อสร้างในอาคารดังกล่าว ซึ่งสร้างความสงสัยและตั้งคำถามถึงสาเหตุของการถล่มของอาคารสูงนี้.
ศ.ดร.อมร พิมานมาศ นายกสมาคมวิศวกรโครงสร้างแห่งประเทศไทยและนักวิจัย สกสว. ได้ออกมาให้ข้อสันนิษฐานถึงสาเหตุที่อาจทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ โดยระบุว่า จุดเริ่มต้นของการถล่มอาจมาจาก 3 สาเหตุหลัก ดังนี้:
- เสาชลูดชั้นล่างหักที่บริเวณกลางเสา – การหักของเสาชั้นล่างอาจเป็นจุดเริ่มต้นของการพังทลายที่ส่งผลกระทบต่อโครงสร้างโดยรวม.
- รอยต่อระหว่างพื้นไร้คานกับเสาชั้นบนเฉือนขาดในแนวดิ่ง – จุดนี้อาจเป็นจุดที่โครงสร้างไม่สามารถรองรับแรงสั่นสะเทือนจากแผ่นดินไหวได้.
- การพังที่เกิดจากปล่องลิฟต์ – ปล่องลิฟต์อาจทำให้เกิดแรงกระทำที่ส่งผลกระทบต่อโครงสร้างโดยตรง.
ศ.ดร.อมร อธิบายว่า จุดเริ่มต้นของการถล่มไม่สามารถระบุได้อย่างแน่ชัดในตอนนี้ เนื่องจากเหตุการณ์นี้อาจเกิดจากการพังทลายที่จุดใดจุดหนึ่ง ซึ่งต่อมาอาจทำให้เกิดการถล่มแบบทอดๆ ซึ่งในทางวิศวกรรมเรียกว่า Pancake collapse ที่อาคารถล่มเป็นชั้นๆ อย่างรวดเร็ว.
อีกหนึ่งปัจจัยที่อาจส่งผลต่อการถล่มคือ การสั่นพ้อง (Resonance) ระหว่างชั้นดินอ่อนและอาคารสูงในกรุงเทพมหานคร ซึ่งแผ่นดินไหวที่มีคาบยาวอาจมีการกระตุ้นการสั่นสะเทือนที่ตรงกับความยาวคลื่นของอาคารสูง ทำให้เกิดการสั่นที่รุนแรงจนเกิดการเสียหายต่อโครงสร้าง. โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แผ่นดินไหวที่เกิดห่างไกล เช่น จากเมียนมา ซึ่งอาจทำให้การสั่นสะเทือนสะสมในอาคารสูง.
นอกจากนี้ คุณภาพวัสดุก่อสร้าง ก็เป็นอีกปัจจัยที่ต้องพิจารณา ซึ่งรวมถึง คอนกรีต และ เหล็กเสริม ที่ใช้ในการก่อสร้าง ต้องตรวจสอบว่ามีคุณสมบัติในการรับน้ำหนักได้เพียงพอหรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหล็กเส้น ที่ใช้ในการก่อสร้างว่าได้มาตรฐานและมีความเหนียวเพียงพอหรือไม่.
ในขณะนี้ ทีมวิศวกรและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกำลังทำการตรวจสอบรายละเอียดต่างๆ เพื่อหาสาเหตุที่แท้จริงของเหตุการณ์นี้ และจะชี้แจงข้อมูลให้กับประชาชนโดยเร็วที่สุด.
